Kerst in Zweden - reis en aankomst
Nadat we (Jorrit en Mathilde) in november met z’n tweetjes naar Zweden waren getreind om de sleutel van ons nieuwe huis op te halen, gingen we in december voor het eerst met Eva en Noor naar Liatorp. Ze waren er tijdens de bezichtiging in de zomervakantie natuurlijk wel geweest, maar dit was de eerste keer sinds we het ons eigen huis mogen noemen.
De nachtboot, voor het eerst
Het is een beetje een sport om steeds nieuwe manieren van naar Zweden reizen te proberen. Diverse boten (Sandra Bijsterveld, van Stralend Zweden, zette op haar blog alle boot-opties op een rij), het vliegtuig (naar Växjö) en natuurlijk ook de Øresundbrug hadden we al eens gehad. In november probeerden we de trein (goed te doen - en handig zo’n kantoor op wielen - maar met drie overstappen nog niet echt iets dat ons voor een reis met kinderen prettig leek).
Dit keer kozen we voor de nachtboot, voor het eerst. En dat beviel heel goed! Op 23 december gingen Eva en Noor ‘s morgens nog gewoon naar school. Wij waren alvast vrij, pakten de auto in en halverwege de middag reden we richting Noord-Duitsland. Normaal vertrekken we meestal ‘s morgens vroeg, als we op reis gaan. De nacht vooraf is dan altijd wat onrustig, bang als we zijn om door de wekker heen te slapen😬 Door ‘s middags te vertrekken had dag zo’n andere, veel ontspannener opbouw - wat ons betreft voor herhaling vatbaar!
(Lees verder onder de foto)
Travemünde is vanaf Zwolle zo’n 4,5 uur rijden. Met de vrijdagmiddagspits rond Hamburg en Bremen in ons achterhoofd trokken we er wat extra tijd voor uit. Maar de enige bijzonderheid die we tijdens de autorit tegen kwamen was een flinke hoeveelheid regen. Na een hapje onderweg kwamen we dan ook ruim op tijd in Travemünde aan, waar we vrijwel gelijk de boot op konden. Heel fijn, want daardoor kon Noor nog behoorlijk op tijd naar bed. En toen ook Eva in hut lag te slapen, was er voor ons tijd voor een (Duits) biertje en een boek. Daarna gingen ook wij slapen, om de volgende morgen in Trelleborg wakker te worden met nog maar twee uurtjes auto voor de boeg. Slapend reizen heeft zo z’n voordelen😴💤
(Lees verder onder de foto)
Een witte kerst, zou ‘t dan toch?
Al een paar weken stond de weer-widget van Älmhult op het homescreen van Jorrits telefoon. Begin december was het heel koud geweest en lag er een dik pak sneeuw, maar met kerst in het vooruitzicht zette de dooi in. We hoopten natuurlijk nog steeds op een witte kerst, maar het leek een groene kerst te worden. Wat heel Zweeds schijnt te zijn😉
In Trelleborg troffen we echter een kraakheldere, koude ochtend. En hoe verder we naar het noorden reden, des te kouder werd het. Midden in Skåne stond de teller op -3 ℃ en eenmaal in Småland reden we met - 6 ℃ door een winterwonderland. Langs de grindweg naar ons huis glitterden de bomen en struiken van de rijp en alles was bedekt met een dun laagje poedersneeuw. De lucht was strakblauw en de zon scheen. Dat was de beste ontvangst die ons huisje ons kon bieden! Het lag er prachtig bij, warm rood en knus te midden van een winters bos.
(Lees verder onder de foto)
Onderweg waren we even langs een supermarkt gegaan voor wat Fika broodjes. Bij aankomst lasten we dan ook direct een Fika momentje met koffie en lekkers bij de haard in. Eigenlijk stond het uitpakken van de auto als tweede actie op de planning, maar het winterlandschap lonkte. Jorrit en Noor gingen lekker vliegen met de drone (onze nieuwe huisgenoot), terwijl Eva en Mathilde het bos verkenden 🌲❄️
(Lees verder nadat je het creatieve drone-werk van Jorrit en Noor hebt bekeken)
Julafton bij ons
In Zweden vindt het grote kerst vieren eigenlijk al op kerstavond (Julafton, op z’n Zweeds) plaats. Omdat dat onze aankomstdag was, hadden we thuis alvast besloten dit jaar het Hollandse eerste-kerstdag-als-hoogtepunt vast te houden. Op de 24e konden we dan mooi nog even boodschappen doen en het huis een beetje eigen maken. Dat bleek een fijne zet. Na onze eerste buiten avonturen met sneeuwballen, bos en beekjes, lunchten we stevig (want buitenlucht maakt hongerig) om vervolgens aan de slag te gaan. Jorrit met de boodschappen, Mathilde met het uitpakken en Eva en Noor maakten hun nieuwe kamers gezellig.
(Lees verder onder de foto)
We kochten ons huis met inboedel, dus er staat van alles. Goed spul, veel ook gezellig retro, en daarnaast een overdaad aan plastic plantjes en kitscherige beeldjes. De benedenverdieping had Mathilde daar in november gelijk al van ontdaan, maar boven (waar de slaapkamers van Eva en Noor zijn) stond nog het één en ander dat Eva en Noor nu gebruikten om hun kamers te stylen. Ook in de schuur was een ware Loppis (de Zweedse variant van een rommelmarkt) met rommeltjes uit het huis ontstaan. Daar mochten de meiden dan ook lekker even ‘winkelen’. Toen de bedden opgemaakt en de kamers klaar waren, was de middag al half voorbij. De schemering zou niet lang meer op zich laten wachten en Eva vond dat we alweer veel te lang binnen geweest waren. Dus hup, nog even het bos in!
(Lees verder onder de foto)
Van onze Hollandse goedheiligman hadden we op pakjesavond allemaal fijne outdoor kleding gekregen. Dat maakt naar buiten gaan even wat gedoe (want: zoveel om aan te trekken), maar eenmaal buiten is het top. Warm en droog zijn buiten avonturen veel langer leuk, ook (of: juist) voor de kinderen.
Het huis, de tuin en het bos nodigen uit tot allerlei creativiteit. Die middag in het bos kwam Noor met het leuke plan om een schatkaart te tekenen. Ze maakten ‘m voor Jorrit, zodat hij de volgende morgen de weg naar het beekje zou kunnen vinden. In het bos legden we allerlei ‘handige’ merktekens vast. Omgevallen bomen, een hoop stenen en opvallend gevormde struikjes. Binnen werden die daarna - bij kaarslicht - uitgewerkt tot een schatkaart en voorzien van een heus zegel van kaarsvet🕯️💌
(Lees verder onder de foto’s)
Hier in ons nieuwe huis hebben Eva en Noor nog geen vriendjes in de buurt. Die komen er vast wel, want alleen al aan onze grindweg staat een heel aantal huizen waar kinderen wonen. En ook in Liatorp wemelt het van de tuinen met trampolines en boomhutten - wat als signaal van de aanwezigheid van kinderen opgevat kan worden 😉
De huidige situatie is voor hen - en voor ons - echt nieuw. Thuis in Zwolle is de noodzaak tot samen spelen er niet of nauwelijks. Allebei hebben ze leuke vriendjes die dichtbij wonen. Er is altijd wel iemand om lekker mee op pad te gaan. Hier zijn ze meer op elkaar aangewezen. Dat resulteert in heerlijke creatieve uitspattingen (zoals die schatkaart met het zegel), maar levert ook flink wat ruzie op. Want ook in het vinden van redenen om ruzie te maken, blijken ze zeer creatief😅
Maar oh, wat zijn we blij met ons huis! Hoe het steeds meer ‘thuis’ wordt lees je in deze en volgende blogs van huis naar thuis🔥