Ons vertrek staat voor de deur (nog minder dan anderhalve week) en het zingt behoorlijk rond in huis. De afgelopen tijd heeft veel in het teken gestaan van afscheid nemen, afscheidsfeestjes, veel laatste-keren. In de vorige post las je onze algemene beschouwingen, hier gaan we in op hoe ieder van ons dat ook weer anders beleeft.
Ook probeer ik zoveel mogelijk sociale activiteiten nog mee te pakken,
Eva
…en geven we Eva ook de ruimte om dat te doen:
- Na het paardrijden samen met een vriendin bij de snackbar in Nieuwleusen eten
- BBQ’en op een donut-boot met de studenten uit de straat
- Na het eten nogmaals met een vriend richting Nieuwleusen om de zon onder te zien gaan bij de paarden en laat de bus terug pakken
Voor Eva is het sowieso een ingewikkelde periode, ze zit in groep 8 en op school draait het al weken alleen nog maar om de musical. Dat vindt ze niet zo leuk en vooral heel spannend, maar de intellectuele prikkel die ze normaal goed krijgt op school is nu in z’n geheel verdwenen, wat haar een beetje versuft. rewrite 👆
Daarnaast realiseert Eva zich steeds beter wat ze achter gaat laten, en vindt ze het in de periode van afscheid moeilijk om vooruit, óver de vertrek-periode te kijken.
We wilden voor Eef een Zweden-avontuur mogelijk maken waar ze naar uit zou kijken, waarmee we een andere inrichting van ons leven konden uitproberen. Haar ultieme Zweedse droom is: met haar eigen paard rijden in het bos. We hebben een paard aangeschaft (Mathilde heeft er een verleden mee, en Opa is een absolute paarden-expert) en dat gestald op een boerderijtje in Nieuwleusen. Dat ontsloot ontzettend veel nieuwe avonturen en mogelijkheden voor Eva:
- Ligging veulen controleren met de dierenarts (ja met een plastic handschoen, ja, daarin ja)
- Hooien op het land
- Intensieve les krijgen van een veeleisende instructeur
- Veulen verzorgen
- Busschema’s ontdekken en eindeloos (3 tot 4 keer per week) heen en weer pendelen
- Troost en uitdaging bij de paarden
- …en dit alles vaak samen met een vriend waar ze hiervoor ook al heel goed bevriend mee was.
En dit is straks allemaal weg, paard gaat mee, maar het boerderijtje en haar vriend niet. Ironisch genoeg heeft ze meer wortels in Zwolle ontwikkeld door de keuzes die we gemaakt hebben omdat we naar Zweden gaan.